Zorganizowane przerywanie leczenia u pacjentów z wielolekoopornym ludzkim wirusem niedoboru odporności

Porównaliśmy dwie strategie leczenia pacjentów zakażonych wielolekoopornym ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Metody
Pacjenci z wielolekoopornym HIV i RNA HIV w ilości ponad 5000 kopii na mililitr zostali losowo przydzieleni do czteromiesięcznej strukturalnej przerwy w leczeniu, po której nastąpiła zmiana w schemacie leczenia przeciwretrowirusowego (grupa z przerwą w leczeniu) lub do natychmiastowej zmiany schematu leczenia ( Grupa kontrolna). Przeprowadzono testy genotypowe i fenotypowe. Oceniano progresję choroby, śmierć i zmiany oporności genotypowej, liczbę komórek CD4, poziomy RNA HIV i jakość życia.
Wyniki
Po medianie obserwacji trwającej 11,6 miesiąca progresja lub zgon nastąpił u 22 spośród 138 pacjentów w grupie z przerwą w leczeniu oraz u 12 ze 132 pacjentów w grupie kontrolnej (p = 0,01), przy współczynniku ryzyka 2,57 (95-procentowy przedział ufności, od 1,2 do 5,5) dla grupy, której przerwano leczenie. W każdej grupie było osiem ofiar. W grupie z przerwami leczenia zmutowane populacje HIV całkowicie lub częściowo powróciły do stanu typu dzikiego o cztery miesiące u 64,0 procent pacjentów. W porównaniu z grupą kontrolną, grupa przerywana leczenia miała średnią liczbę komórek CD4, która wynosiła 85 komórek na milimetr sześcienny mniejszy od miesięcy 0 do 4 (P <0,001), 47 komórek na milimetr sześcienny mniej od miesięcy 5 do 8 (P <0,001) i 31 komórek na milimetr sześcienny mniejszy po ośmiu miesiącach (P = 0,11). Średnie poziomy RNA HIV były o 1,2 log kopii na mililitr wyższe (w skali bazowej 10) w grupie z przerwami leczenia w miesiącach 0 do 4 (P <0,001), ale nie były znacząco różne od tych w grupie kontrolnej po miesiąc 4. Ogólna jakość życia była podobna w obu grupach.
Wnioski
U pacjentów zakażonych wirusem HIV opornym na wiele leków strukturalna przerwa w leczeniu wiązała się z większym postępem choroby i nie powodowała korzyści immunologicznych lub wirusologicznych ani nie poprawiała ogólnej jakości życia.
Wprowadzenie
Najlepszym podejściem terapeutycznym do pacjentów zakażonych wielolekoopornym ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), który nie reaguje na leczenie, jest niepewność. Kontynuowanie częściowo skutecznej terapii antyretrowirusowej może utrzymać liczbę komórek CD4 w krótkim okresie czasu1, ale może zagrozić przyszłym możliwościom leczenia poprzez promowanie dalszego oporu w czasie.3,4 Dlatego potrzebne są alternatywne strategie.
Przerwy w leczeniu przeciwretrowirusowym są coraz częściej stosowane w przypadku niepowodzenia leczenia i pomagają w zarządzaniu toksycznymi efektami terapii. Chociaż przerwanie leczenia może prowadzić do zmniejszenia liczby komórek CD4 i zwiększenia obciążenia wirusowego, to jest również związane z nawrotem i przewagą bardziej wrażliwej (dzikiego typu) populacji wirusa u pacjentów z wielolekoopornym HIV. 5-11 Niektóre badania sugerują, że ta zmiana we wzorcu oporności może być związana z lepszą odpowiedzią wirusologiczną po wznowieniu leczenia. 9, 1, 13 Jednak nowsze badania randomizowane14,15 donoszą o sprzecznych wynikach, podnosząc pytania dotyczące efekt tej strategii. Programy wspólnotowe Terry Beirn do badań klinicznych nad AIDS (CPCRA) zainicjowały randomizowane badanie kliniczne o strukturalnym przerwaniu leczenia (CPCRA 064) w celu rozwiązania tego problemu.
Metody
Badana populacja
Pacjentów zapisano do 16 jednostek CPCRA, konsorcjum sponsorowanego przez Dywizję AIDS Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych
[więcej w: pediatra na telefon poznań, nfz zielona góra sanatoria lista oczekujacych, lek bez recepty na zatoki ]
[przypisy: szpiczak mnogi rokowania, włosień spiralny, olx kruszwica ]