Wpływ krótkiego przebiegu Prednison w zapobieganiu wczesnemu nawrotowi po leczeniu nagłej astmy ad 7

Jednak liczba FVC w momencie wypisu była istotnie niższa w podgrupie pacjentów, którzy we wczesnym okresie nawrotu choroby (dni od do 10) byli ponownie niż w grupie pacjentów, którzy pozostali w dobrej kondycji (wyrażonej jako procent przewidywanej wartości normalnej, 70 . 16 vs. 83 . 19%, P <0,05). Chociaż pomiary spirometryczne wykonywano w dniach 1, 7 i 14 po wypisaniu, sensowne porównanie pomiędzy grupami nawrotów i niezwiązanymi było możliwe tylko dla danych uzyskanych w dniu 1; większość nawrotów miała miejsce przed 7 lub 14 dniem, więc spirometryczne środki w momencie nawrotu były niedostępne. Cztery pomiary przepływu pokazały różne wzorce odpowiedzi na leczenie w grupach nawrotów i niezwiązanych w ciągu dnia 1. Wyrażone jako procentowa zmiana wartości przy wypisie z sali pogotowia, FEV1, maksymalna prędkość przepływu midexpiratory, chwilowy przepływ wydechowy przy 50 procentach Zdolność życiowa i natychmiastowy przepływ wydechowy przy 25 procentach pojemności życiowej były znacznie niższe u pacjentów, którzy doświadczyli nawrotu niż u tych, którzy tego nie robili (Tabela 3). Ani FVC, ani szczytowe natężenie przepływu nie wyróżniły nawrotu z grupy niezwiązanej (Tabela 3). Podczas badania w pierwszym tygodniu po wypisaniu u pacjentów, u których wystąpiły nawroty w ciągu pierwszych 10 dni, odnotowano istotnie wyższe wyniki w przypadku czterech z pięciu objawów związanych z astmą niż u pacjentów, którzy nie doznali nawrotu choroby; zbyt mała liczba pacjentów nawróciła po 10 dniu, aby dalsze porównania były znaczące. Średnie wyniki dla grup z wczesnym nawrotem i niezwiązanych wynosiły 3,98 . 3,7 i 2,06 . 4,8 dla ucisku lub świszczącego oddechu (P <0,05), 5,14 . 4,7 i 2,66 . 5,4 dla kaszlu lub zatoru (P <0,01) 3,21 . 1,1 i 1,59 . 3,9 dla duszności (P <0,01), 4,10 . 3,7 i 2,31 . 5,1 dla odczucia zmęczenia lub zużycia (P <0,05) oraz 3,83 . 6,3 i 2,12 . 6,1 dla trudności ze snem (P = 0,09). Stosowanie wziewnych leków rozszerzających oskrzela nie różniło się istotnie pomiędzy grupami wczesnego nawrotu i niezwiązanymi. Podobne, ale nieistotne tendencje do oceny objawów i stosowania albuterolu odnotowano, gdy osoby, które nawróciły w dowolnym czasie podczas 21-dniowej obserwacji porównano z tymi, którzy nie nawrócili.
Dyskusja
Zalecono stosowanie krótkich cykli doustnych kortykosteroidów po wypisaniu ze szpitala, chociaż nie zostało ono obiektywnie zbadane w ramach kompleksowego schematu leczenia w reprezentatywnej grupie pacjentów z astmą. Na przykład Shapiro i in. donoszą, że dzieci z astmą poprawiły się szybciej po terapii ratunkowej podczas leczenia steroidami doustnymi. 17 W badaniu tym nie było nawrotów ani w grupie leczonej, ani w grupie kontrolnej, co sugerowało, że badano pacjentów z łagodną chorobą. U dorosłych Fiel i in. odnotowano spadek częstości nawrotów z 21 do 6 procent u pacjentów, którym podano zwężający się kurs metylprednizolonu, 18, który obejmował dożylny bolus leku. Jako terapię podtrzymującą, ich pacjenci otrzymywali tylko wziewny lek rozszerzający oskrzela w przerywanej terapii ratunkowej , a badanie kontrolne składało się z pojedynczego połączenia telefonicznego, bez dokumentacji zmian czynności płuc lub obserwacji po upływie ponad 10 dni. Littenberg i Gluck zalecili jednorazowy dożylny bolus metyloprednizolonu w momencie prezentacji na oddziale ratunkowym jako strategię zmniejszania częstości natychmiastowej hospitalizacji. [19] Doniesiono, że mniej pacjentów z astmą, którzy otrzymywali metyloprednizolon, było hospitalizowanych przez lekarzy, ale nie podać obiektywne kryteria, na których opierają się te decyzje
[przypisy: szpiczak mnogi rokowania, socjopata objawy, dystonia szyjna ]