Wpływ krótkiego przebiegu Prednison w zapobieganiu wczesnemu nawrotowi po leczeniu nagłej astmy ad 5

Funkcja płucna u pacjentów przyjmujących prednizon i przyjmujących preparat Placebo przed i po leczeniu w izbie przyjęć oraz udoskonalenie przebiegu leczenia. * Wskaźniki spirometryczne w czasie wypisu były podobne w grupach leczonych (tabela 2). U większości pacjentów pomiary spirometryczne rejestrowano również po przybyciu na pogotowie. Średnia wartość FVC przed leczeniem wynosiła 2,74 litra (62 procent przewidywanej wartości), a średnia wartość FEV1 wynosiła 1,73 litra (46 procent przewidywanej wartości). Do czasu wyładowania pacjentów wartości te wzrosły odpowiednio o 43 i 47 procent wartości linii podstawowej. Wstępne pomiary spirometryczne i poziom poprawy po leczeniu nie różniły się istotnie pomiędzy grupami prednizon i placebo (Tabela 2). Średnie wartości FEV1 uzyskane przy wypisie nie różniły się istotnie między trzema asystentami naukowymi rejestrującymi je lub pomiędzy dwoma miejscami, w których rekrutowano pacjentów. Chociaż odsetek pacjentów z astmą stosujących doustną teofilinę regularnie w czasie oceny sali pogotowia był podobny w obu grupach, więcej pacjentów w grupie placebo niż w grupie prednizonu zgłosiło tolerancję na lek i miało doustną teofilinę dodaną do ich schematów leczenia do czasu wypisu. W rezultacie znacznie więcej pacjentów w grupie placebo niż w grupie prednizonowej przyjmowało teofilinę podczas okresu obserwacji (80 procent vs. 49 procent, p <0,01).
Relapse Rates
Rysunek 1. Rycina 1. Krzywa przeżycia Kaplana-Meiera16 pokazująca prawdopodobieństwo braku nawrotu po leczeniu w trybie nagłym dla pacjentów przyjmujących prednizon (linia ciągła) i przyjmujących placebo (linia zerwana). Podane wartości są liczbami osób, które pozostały bez nawrotów na początku dni, w których wystąpił nawrót.
Ryzyko nawrotu było istotnie mniejsze w grupie prednizonowej niż w grupie placebo (P <0,05). Różnica była najbardziej widoczna w pierwszej połowie okresu obserwacji. W dniach od do 10 rzadziej rzadziej występowała grupa pacjentów z prednizonem niż w grupie placebo (3 z 48 w porównaniu do 11 z 45, P <0,05). W dniach od 11 do 21, pięcioro dodatkowych pacjentów w grupie prednizonu i sześciu w grupie placebo nawróciło, ale różnica między grupami nie była znacząca. W drugiej analizie pięciu pacjentów (dwóch otrzymujących prednizon i trzech placebo), którzy przedwcześnie wycofali się z badania i których wyniku klinicznego nie można było zweryfikować, uznawano za mających niepowodzenia w leczeniu na podstawie zamiaru leczenia. Ponownie ryzyko nawrotu było istotnie mniejsze w grupie leczonej prednizonem (P <0,05) (ryc. 1). Gdy dane analizowano zgodnie z intencją leczenia, mniej pacjentów w grupie prednizonu niż w grupie placebo nawróciło między dniem a dniem 10 (5 z 48 w porównaniu do 13 z 45, P <0,05). Pomiędzy dniem 11 a dniem 21 pięcioro dodatkowych pacjentów otrzymujących prednizon i siedmiu otrzymujących placebo nawróciło. Żaden nawrót nie doprowadził do śmierci, a żaden nie był na tyle ciężki, aby zapewnić przyjęcie na oddział intensywnej terapii lub przedłużoną hospitalizację. Wydaje się, że żaden nawrót nie został sprowokowany przez prośbę, aby pacjenci powstrzymali się przed przyjmowaniem wziewnych leków rozszerzających oskrzela, jeśli to możliwe, przed spirometrią. [podobne: smoliste stolce, maseczka na wagry, socjopata objawy ]