Specjalne szpitale dla pacjentów z zakażeniem wirusem HIV

Dyskusje Rothmana i Tynana na temat specjalnych szpitali dla osób zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) były przekonujące i aktualne (problem z 13 września). * Lekarze na obszarach o wysokim rozpowszechnieniu HIV, szczególnie w trakcie szkolenia, zdobywają znaczne doświadczenie w zakresie HIV infekcja. W rzeczywistości istnieją pewne obawy, że szpitale z nieproporcjonalną liczbą pacjentów zakażonych HIV są nieatrakcyjne dla personelu domu. W takich obszarach programy szkoleniowe mogłyby sprawić, że specjalne szpitale przeznaczone wyłącznie dla osób zakażonych HIV mogłyby poprawić celowość ich programów dla lekarzy uczestniczących w szkoleniach.
Obszary o niskiej częstości występowania są zupełnie inne. Tam osoby zakażone wirusem HIV są na ogół otoczone opieką specjalistów chorób zakaźnych lub lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, którzy są specjalistami od HIV , znanymi w społeczeństwie, którzy są chętni i zdolni, a przez to poszukiwani przez pacjentów. Doświadczenie Biura Praktyki Rodzinnej Uniwersytetu Arizony, miejsca szkolenia rezydentów, demonstruje to zjawisko. W ciągu ostatnich 12 miesięcy 184 z 216 wizyt u osób zakażonych wirusem HIV (85 procent) zostało skierowanych do dwóch lekarzy uznanych za specjalistów od HIV. Pozostałe 32 wizyty (15 procent) zostały rozdzielone między 20 z 30 innych lekarzy kliniki. Zdobycie wykształcenia w zakresie opieki nad osobami zakażonymi wirusem HIV w takich miejscach jest problematyczne. Pacjenci wyraźnie szukają specjalistów od HIV, a zatem większość lekarzy nie ma możliwości rozwinięcia umiejętności radzenia sobie z HIV.
W obszarach o niskim rozpowszechnieniu obawa o jakość i opłacalność opieki może wydawać się prowadzić do utrzymania ciągłości opieki przez specjalistów z dziedziny HIV. Do tego stopnia, że przeszkadza to w kształceniu lekarzy zarówno w akademickich, jak i ogólnych środowiskach medycznych, jednak utrwala negatywne stereotypy i uprzedzenia. Ponadto, dzięki dostosowaniu obecnego obciążenia pacjenta, praktyka ta pozwala na selektywną ignorancję i nie pozwala ani nie zachęca do przygotowania na czas, kiedy pojemność modelu specjalistycznego dla HIV zostanie przekroczona. Jednym z rozwiązań może być opracowanie interdyscyplinarnej usługi doradztwa w zakresie HIV w celu wspierania i edukowania lekarzy, jednocześnie zapewniając pacjentów, że otrzymują optymalną opiekę.
J. Kevin Carmichael, MD
University of Arizona, Tucson, AZ 85719
Odniesienie * Rothman DJ, Tynan EA. . Zalety i wady specjalnych szpitali dla pacjentów z zakażeniem wirusem HIV – raport grupy zadaniowej Nowego Jorku ds. Szpitali z pojedynczą chorobą. N Engl J Med 1990; 323: 764-8.
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Na szóstej międzynarodowej konferencji poświęconej AIDS w San Francisco w czerwcu 1990 r. Przedstawiliśmy dane z obszernych wywiadów grupowych w Los Angeles i Seattle z 64 mężczyznami, którzy byli nosicielami HIV lub byli narażeni na ryzyko zakażenia wirusem HIV. Doświadczenia osób z HIV są bardzo istotne dla decydentów. O stygmatyzacji i lęku przed nią wspominał wielu naszych poddanych. Jeden z mężczyzn wyraził stanowisko, które zgodziło się ze sprawozdaniem New York City Task Force1: Oddzielne obiekty segregują ludzi i nikt nie chce czuć, że są segregowani . Inny temat powiedział, że mainstreaming pozwolił mu zachować jego prywatność. W szpitalu włączali mnie w główny nurt i odczuwałem wielką ulgę, ponieważ myślałem, że ktoś z pracy może odwiedzić, a potem moi koledzy by to wiedzieli. Inni respondenci stwierdzili, że wierzyli, że bycie w dedykowanej jednostce uwolniło ich od stygmatyzacji: Zaletą kliniki poświęconej AIDS jest to, że ludzie tam pracujący nie mają z tym problemu, wiecie, że nie będą leczyć lubisz trędowatego . Inny człowiek graficznie opisał reakcje na pacjenta z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS) w niedozwolonej jednostce: Byłem w detoksie, a był facet, który był [HIV] pozytywny, a pielęgniarki trzymały się z dala od niego, lekarze trzymał się od niego z daleka, pacjenci trzymali się od niego z daleka Czy stygmatyzacja pacjentów z AIDS jest problemem. Oczywiście, ale niedorzeczne jest sugerowanie, że włączenie do głównego nurtu leczenia samo w sobie zmniejszy problem.Istnieją dane sugerujące, że napiętnowanie jest trwale złożone. Niepublikowane dane z naszego reprezentatywnego badania przeprowadzonego w 1990 r. przez 1025 amerykańskich lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej sugerują, że nawet jeśli 67% respondentów zgodziło się, że są oni odpowiedzialni za leczenie pacjentów z AIDS, 49% wolałoby nie pracować z nimi, a 48% wolałoby aby skierować pacjentów zakażonych HIV do innych lekarzy Ponadto 25 procent naszej losowej krajowej próbki 1875 pacjentów w 1988 r. zgłosiło, że zmieni lekarzy, jeśli uważają, że ich lekarz leczył ludzi z AIDS lub HIV.2 Ci, którzy zalecają leczenie w główny nurt będzie musiał zająć się stygmatyzacją postaw i lękami grup tworzących główny nurt, jeśli ich zalecenia mają odnieść sukces.
W raporcie grupy zadaniowej wspomina się o zbawiennym wpływie środowiska wspierającego pacjentów w dedykowanych ośrodkach, ale twierdzi, że takie świadczenia są równoważone niższą jakością świadczonej opieki. W naszej próbie wiele osób z AIDS twierdziło, że wierzyło, że personel w takich jednostkach nie był niespełniający wymagań, ale szczególnie kwalifikował się: Potrzebuję personelu, który jest zaznajomiony z problemami, a oddział AIDS jest jedynym miejscem, w którym można je znaleźć . Inny człowiek powiedział o środowisku wspierającym: Myślę, że istnieje pewna koleżeństwo, które może być promujące zdrowie dla ludzi . Z drugiej strony niektórzy respondenci zauważyli, że placówka poświęcona wyłącznie pacjentom z AIDS może być przerażającym miejscem. Jeden z nich powiedział: Znam wielu ludzi zakażonych wirusem HIV i nie chorujących, a wielu z nich nie lubi chodzić do miejsc, w których widzą ludzi chorych. Jakość opieki i środowisko wspierające to kwestie, które należy rozwiązywać wszędzie tam, gdzie są leczeni pacjenci – w dedykowanych i włączonych do głównego nurtu placówkach.
Wreszcie, grupa zadaniowa twierdzi, że dedykowane szpitale zakłócałyby swobodę wyboru. Trudno zrozumieć, w jaki sposób danie ludziom innej opcji ogranicza wolność. Z punktu widzenia naszych pacjentów, poświęcenie szpitala na leczenie choroby HIV nie jest kwestią; dostęp jest. Zakres opinii wśród naszych badanych jasno pokazuje, że pacjenci z AIDS chcą mieć swobodę wyboru pomiędzy dedykowanymi i włączonymi do głównego nurtu placówkami. Ponieważ debata jest kontynuowana, proponujemy perspektywy tych pacjentów dla decydentów.
Barbara Gerbert, Ph.D.
Thomas Bleecker, Ph.D.
Bryan T. Maguire, B.Sc.
Douglas S. Sebesta, BA
John Sumser, Ph.D.
Donna Barnes, MA
University
[patrz też: nfz zielona góra sanatoria lista oczekujacych, granulocyty zasadochłonne, komed śrem ]