Rodzicielskie pochodzenie dodatkowego chromosomu w trisomii 21 jako wskazane przez analizę polimorfizmów DNA

TRISOMY 21 jest najczęstszą nieprawidłowością chromosomową u dzieci i najczęstszą genetyczną przyczyną upośledzenia umysłowego. Od początku lat 70. odziedziczone wariacje morfologiczne krótkich ramion chromosomów widoczne w kariotypach (tj. Heteromorfizmach chromosomalnych) były stosowane w rodzinach, które mają dziecko z trisomią 21 w celu określenia rodzicielskiego pochodzenia dodatkowego chromosomu.1, 2 Wyniki głównych opublikowanych badań zostały podsumowane przez Hassolda i Jacobsa3. W sumie z 647 rodzin badanych, rodzicielskie pochodzenie dodatkowego chromosomu określono w 391. Badania heteromorfizmów chromosomowych sugerowały, że pochodzenie było ojcowskie w 76 przypadkach (19,4 procent) i matczynym w 315 (80,6 procent). Zastosowanie heteromorfizmów chromosomalnych w tych badaniach wykazało dwie główne wady. Po pierwsze, rodzicielskie pochodzenie błędu w segregacji chromosomów (tj. Niediagnozowanie) nie mogło być ustalone w 256 z 647 rodzin (40 procent), ponieważ heteromorfizmy nie były informacyjne. Po drugie, ocena heteromorfizmów cytogenetycznych może być subiektywna. Wprowadzenie technik analitycznych obejmujących polimorfizmy DNA znacznie polepszyło badanie rodzicielskiego pochodzenia niedirzystości w trisomii 21.4, 5 Głównymi zaletami polimorfizmów DNA są to, że mają one dużą wartość informacyjną iw związku z tym w większości przypadków można określić pochodzenie rodzicielskie; polimorficzne allele można obiektywnie ocenić; można użyć kilku markerów, aby uzyskać więcej informacji. Ponadto na chromosomie 21 znajduje się wiele markerów polimorficznych DNA, z których większość została zmapowana zarówno na mapie powiązań fizycznych jak i genetycznych. 6, 7 Na koniec wprowadzenie techniki amplifikacji przez reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) 8 umożliwił badaczom odkrycie nowych rodzajów polimorfizmów w sekwencji DNA i ułatwił techniki genotypowania w taki sposób, że wyniki można teraz uzyskać w ciągu jednego dnia.
Dlatego też podjęliśmy próbę przewartościowania rodzicielskiego pochodzenia niediunktu na podstawie polimorfizmów DNA. Przeanalizowaliśmy 200 rodzin, które miały dziecko z trisomią 21 z 20 polimorficznymi markerami DNA, które mapują na długim ramieniu chromosomu 21, porównując wyniki z wynikami uzyskanymi z tradycyjnej analizy heteromorfizmów chromosomalnych.
Metody
Rodziny
Tabela 1. Tabela 1. Rodzinne badania, w których był pacjent z Trisomią 21. * Przebadano w sumie 200 rodzin, z których każda miała dziecko z chromosomalnie zdiagnozowaną trisomią 21. Dla każdej rodziny, obojga rodziców, probanda i nienaruszonego rodzeństwa (jeśli dostępne) analizowano za pomocą markerów polimorficznych DNA. Podgrupę tych rodzin badano również przy użyciu heteromorfizmów chromosomowych, jak opisano poniżej w części analizy cytogenetycznej. 200 rodzin zostało skierowanych z następujących klinicznych ośrodków genetyki: Instytutu Genetyki Medycznej, Uniwersytetu w Zurychu, Zurychu, Szwajcarii; Institut de Progen.se, Hôpital Necker, Paryż; Instytut Johna F. Kennedy ego, Glostrup, Dania; Wydział Human Genetics, University of Maryland, Baltimore; Uniwersytet Mansoura, Mansoura, Egipt; The Genetics Center, Texas Children s Hospital, Houston; Wydział Genetyki Medycznej, Szpital Dziecięcy w Albercie, Calgary, Alberta; the Cytogenetics Laboratories, Akademia Medyczna w Atenach, Ateny, Grecja (te greckie rodziny uczestniczyły wcześniej w badaniu rekombinacji i niediunięcia9); oraz Centrum Genetyki Medycznej, Johns Hopkins University School of Medicine, Baltimore
[podobne: ukąszenie osy opuchlizna, komed śrem, wodnista wydzielina z pochwy ]