Rodzicielskie pochodzenie dodatkowego chromosomu w trisomii 21 jako wskazane przez analizę polimorfizmów DNA ad 6

Rodziny z dwoma osobami dotkniętymi chorobą nie zostały włączone do badania. Nie podjęliśmy prób ustalenia mejotycznego stadium pochodzenia niediunkcji, ponieważ żaden z użytych markerów DNA nie oznaczał centromeru i nie ma obecnie oceny odległości genetycznej między centromerem a markerami DNA, które są najbardziej proksymalne w wiązaniu. mapa długiego ramienia ludzkiego chromosomu 21 (D21S16 i D21S13).
Wyniki tego badania nie zmienią obecnych form poradnictwa prenatalnego i diagnostyki kobiet w zaawansowanym wieku rozrodczym. Wyniki te mogą jedynie podkreślić fakt, że trisomia 21 wynika głównie z błędów mejotycznych w chromosomach matczynych. Jest możliwe, że ryzyko trisomii 21 związane z wiekiem matki należy ponownie obliczyć w świetle obecnych danych i wniosków. Interesujące byłoby również ustalenie pochodzenia niediunkcji w przypadkach spontanicznej aborcji płodów z trisomią 21, ponieważ teoretycznie możliwe jest, że matczyne pochodzenie dodatkowego chromosomu może zapewnić przewagę w przetrwaniu domacicznym. Wreszcie, wyniki tego badania dostarczają mocnych dowodów, że główny wysiłek badawczy mający na celu wyjaśnienie patogenezy trisomii 21 powinien być ukierunkowany na badanie mejotycznych podziałów oocytów.
Podsumowując, nasze analizy polimorfizmów DNA w rodzinach z trisomią 21 sugerują, że tylko w około 5 procentach przypadków pochodzi ojcostwo bez odpowiedzi. Przyszłe badania mogą wyjaśnić przyczynę braku odpowiedzi w niektórych ciążach i etapie mejotycznym, w którym niediagnozowanie występuje zarówno w przypadkach trisomii matczynej, jak i paternalnej 21.
Finansowanie i ujawnianie informacji
Prośba o przedruk do Dr. Antonarakisa z Departamentu Pediatrii, Centrum Genetyki Medycznej, Johns Hopkins Hospital, CMSC 1003, Baltimore, MD 21205.
Obsługiwane przez granty (R01HD19591 i PO1HD24605) do Dr. Antonarakisa z National Institutes of Health. Dr Chakravarti otrzymał nagrodę Research Career Development Award (HD00774) od National Institutes of Health; Dr Schinzel przez Julius Klaus Stiftung, Zurych; Dr Petersen przez Duńską Radę ds. Badań i Akademię, Fundację Else og Mogens Wedell-Wedellsborg oraz Stypendium Fulbrighta; Dr Warren przez Stowarzyszenie Alzheimera; oraz dr Rudd przez Radę ds. Badań Medycznych w Kanadzie i Alberta Children s Hospital Foundation.
Jesteśmy wdzięczni rodzinom pacjentów za udział w badaniu; rodzicom dzieci z zespołem Downa, Inc., w Houston; do S. Pereza i C. Corbeta w celu pobrania próbki; Lisa Taylor za fachową pomoc w przygotowaniu manuskryptu; oraz L. Feisee i J. Kanga za pomoc techniczną.
Author Affiliations
* Członkami Grupy Downa byli: Dr Antonarakis, John G. Lewis, BS, Patricia A. Adelsberger, BS, i Michael B. Petersen, MD, Centrum Genetyki Medycznej, Departament Pediatrii, Johns Hopkins University School of Medicine, Baltimore; Albert A. Schinzel, MD, dr Franz Binkert, i Werner Schmid, MD, Instytut Genetyki Medycznej, Uniwersytet w Zurychu, Zurych, Szwajcaria; Constantine Pangalos, MD, i Odile Raoul, MD, Institut de Progen.se, Hôpital Necker, Paryż; Aravinda Chakravarti, Ph.D., Katedra Genetyki Człowieka, University of Pittsburgh, Pittsburgh; Mohamed Hafez, MD, Mansoura University, Mansoura, Egipt; Maimon M Cohen, Ph.D., Diane Roulston, Ph.D., i Stuart Schwartz, Ph.D., Zakład Genetyki Człowieka, Zakłady Położnictwa i Ginekologii i Pediatrii, University of Maryland, Baltimore; Dr Margareta Mikkelsen i dr Lisbeth Tranebjaerg, Instytut Johna F. Kennedy ego, Glostrup, Dania; Frank Greenberg, MD, Instytut Genetyki Molekularnej i Oddziału Pediatrii, Baylor College of Medicine, Houston; David I. Hoar, Ph.D., i Noreen L. Rudd, MD, Wydział Pediatrii i Biochemii Medycznej, Alberta Children s Hospital, Calgary, Alta., Kanada; Andrew C. Warren, MD, Ph.D., Departament Psychiatrii, Johns Hopkins University School of Medicine, Baltimore; Caterina Metaxotou, MD, laboratorium cytogenetyczne, pierwszy wydział pediatrii, Akademia Medyczna w Atenach, Szpital Dziecięcy Agia Sophia, Goudi, Ateny, Grecja; i Christos Bartsocas, MD, Department of Pediatrics, P. i A. Kyriakou Children s Hospital, Ateny, Grecja.

[patrz też: retinopatia barwnikowa, zespół sjögrena, komed śrem ]