Przewlekła niewydolność nerek po transplantacji narządu nienajazdowego ad 6

W tej podgrupie nie stwierdziliśmy związku między terapią syrolimusem a przewlekłą niewydolnością nerek. Mniej niż 1% biorców wszystkich narządów nadnerczy (590 pacjentów) otrzymywało syrolimus, z lub bez inhibitora kalcyneuryny, podczas pierwszej hospitalizacji z powodu przeszczepu. Zgodnie z ugruntowanym związkiem pomiędzy zapaleniem wątroby typu C i różnymi lekami kłębuszkowymi, 35 pozytywny wynik testu serologicznego na zapalenie wątroby typu C przed przeszczepieniem był znacząco związany z podwyższonym ryzykiem przewlekłej niewydolności nerek (całkowite ryzyko względne, 1,15; P <0,001) , z wyjątkiem biorców przeszczepów płuc. Wystąpiło podwyższone ryzyko przewlekłej niewydolności nerek u pacjentów z wcześniejszym rozpoznaniem nadciśnienia (całkowite ryzyko względne, 1,18, P <0,001), z wyjątkiem u biorców przeszczepów wątroby. Cukrzyca była związana z przewlekłą niewydolnością nerek u pacjentów z przeszczepami wszystkich kategorii (całkowite ryzyko względne, 1,42, P <0,001). Pooperacyjna ostra niewydolność nerek (50-procentowa redukcja współczynnika filtracji kłębuszkowej lub konieczność pilnego dializoterapii) wystąpiła u 7,6% pacjentów i wiązała się ze zwiększeniem o co najmniej dwa razy ryzyka przewlekłej niewydolności nerek u pacjenci z przeszczepami wszystkich kategorii (całkowite ryzyko względne, 2,13; p <0,001).
Ryzyko śmierci po przewlekłej niewydolności nerek
Ryzyko zgonu związane z wystąpieniem przewlekłej niewydolności nerek po przeszczepieniu narządów nienerkowych oceniano za pomocą zależnego od czasu modelu regresji Coxa, jak opisali Mauger i wsp. 33 oraz Wolfe i wsp. 34. W porównaniu z pacjentów po przeszczepieniu, u których nie występowała przewlekła niewydolność nerek, i z uwzględnieniem co najmniej trzymiesięcznej równoważnej obserwacji po transplantacji, przewlekła niewydolność nerek była związana z podwyższonym ryzykiem zgonu po transplantacji (względne ryzyko, 4,55, przedział ufności 95%, 4,38 do 4,74; P <0,001). Nadmiernemu ryzyku zgonu związanego z przewlekłą niewydolnością nerek nie uzasadniono obecnością samego ESRD, ponieważ pacjenci, którzy spełnili kryterium stopnia przesączania kłębuszkowego w przewlekłej niewydolności nerek, ale u których nie rozwinęła się ESRD, mieli ryzyko śmierci dwukrotnie wysoka jak u biorców przeszczepów, którzy nie mieli przewlekłej niewydolności nerek (dane niepokazane).
Transplantacja nerkowa u pacjentów z przeszczepami narządów nienajazdowych
Rycina 2. Ryc. 2. Względne ryzyko zgonu związane z metodą wymiany nerek (dializa lub przeszczep nerki) wśród biorców przeszczepów narządów nienerkowych, u których wystąpiła przewlekła niewydolność nerek. Czterdzieści sześć procent (1516) pacjentów z przeszczepami nierenrenalymi, u których rozwinęło się ESRD, zostało umieszczonych na liście oczekujących na przeszczep nerki. W tej podgrupie skorygowana roczna częstość transplantacji nerki wynosiła 30,9 procent, w porównaniu z 27,4 procent wśród wszystkich pacjentów z ESRD na listach oczekujących na przeszczep. Skorygowana mediana czasu do przeszczepienia nerki wyniosła 689 dni dla pacjentów, którzy otrzymali przeszczep nierenowy, w porównaniu z 771 dni dla ogólnej populacji kandydatów na przeszczepy nerki (P = 0,02)
[patrz też: laboratorium mykologiczne, pediatra na telefon poznań, lekomania leczenie ]
[podobne: choroba sjogrena, dystonia szyjna, socjopata objawy ]