Infekcje ad 8

Co więcej, nieporównywalność newirapiny w porównaniu z efawirenzem wykazano w niedawnym randomizowanym badaniu z udziałem pacjentów, którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia przeciwretrowirusowego.38 W naszym badaniu niepowodzenia wirusologiczne wystąpiły prawie wyłącznie u pacjentów, u których wcześniej nie przeprowadzono optymalnej terapii nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy. . Gdy można było przeprowadzić genotypową analizę oporności, mutacje oporności na badane leki i nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy można było wykryć u prawie wszystkich takich pacjentów. Oporność krzyżowa między abakawirem a innymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy nukleozydów może częściowo tłumaczyć wyższy wskaźnik niepowodzenia wirusologicznego w grupie abakawiru i wśród pacjentów przypisanych do newirapiny lub efawirenzu, którzy zmienili abakawir z powodu działań niepożądanych. Podobną tendencję do wyższej częstości niepowodzeń wirologicznych opisano już u pacjentów, którzy zmienili leczenie z inhibitora proteazy na abakawir, w porównaniu z pacjentami, którzy nadal otrzymywali inhibitory proteazy w ramach wysoce czynnej terapii przeciwretrowirusowej.39 Historia nieoptymalnej terapii przeciwretrowirusowej było również związane z wyższym ryzykiem niepowodzenia wirusologicznego u pacjentów, którzy przestawili się z inhibitorów proteazy na nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy. [40,41] W sumie dane te sugerują, że istniejące mutacje odpornościowe mogą ułatwić pojawienie się wirusa opornego na lek zastępczy. W związku z tym zmiana schematu leczenia zawierającego inhibitor proteazy na prostszą reżim będzie najprawdopodobniej wiązała się z utrzymaniem supresji wirusa przy stosowaniu u pacjentów bez historii suboptymalnej terapii lub niewydolności wirusologicznej, szczególnie gdy zastąpionym lekiem jest abakawir. Uproszczenie terapii przeciwretrowirusowej u pacjentów w stanie stabilnym poprzez przejście z inhibitora proteazy do newirapiny, efawirenzu lub abakawiru wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, które są spowodowane przez leki zastępcze. Około połowa naszych pacjentów miała negatywne skutki związane z badanymi lekami, chociaż takie skutki doprowadziły do przerwania podawania leku tylko w niewielkiej liczbie z nich. Częstość przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych była podobna w grupach newirapiny i efawirenzu i była znacznie wyższa niż w grupie abakawiru. Rodzaje działań niepożądanych w każdej grupie należały do powszechnie oczekiwanych.
W przeciwieństwie do poprzednich mniejszych badań15-25, w których pacjenci zmieniają leki głównie na odwrócenie zaburzeń metabolicznych lub tkanki tłuszczowej, głównym powodem zmiany w naszym badaniu było uproszczenie schematu. Ponieważ tylko u przeciętnego odsetka pacjentów występowały zaburzenia metaboliczne lub zmiany tkanki tłuszczowej w punkcie wyjściowym, wszelkie wnioski dotyczące wpływu każdego badanego leku na te nieprawidłowości należy wyciągać z ostrożnością. Ponadto, pomiary poziomu cholesterolu lipoprotein o wysokiej i niskiej gęstości były dokonywane tylko u pacjentów z substytutem metabolicznym i kompozycją ciała.29 Chociaż pacjenci w badaniu substytucyjnym nie byli dokładnie reprezentatywni dla całej populacji, znacznie mniejszy odsetek u pacjentów z poziomem cholesterolu i triglicerydów w osoczu uzasadniającymi interwencję terapeutyczną stwierdzono w grupie abakawiru niż w grupie newirapiny lub efawirenzu
[patrz też: pediatra na telefon poznań, stomatolog narkoza, olej z avocado ]
[patrz też: smoliste stolce, granulocyty zasadochłonne, retinopatia barwnikowa ]