Everolimus do zapobiegania odrzuceniu alloprzeszczepu i Vasculopathy u biorców przeszczepów serca

Everolimus, nowy inhibitor proliferacji i środek immunosupresyjny, może hamować waskulopatię allograftu serca. Przeprowadziliśmy randomizowane, podwójnie ślepe badanie kliniczne porównujące ewerolimus z azatiopryną u biorców pierwszego przeszczepienia serca. Metody
Łącznie 634 pacjentów zostało losowo przydzielonych do otrzymywania 1,5 mg ewerolimusa na dobę (209 pacjentów), 3,0 mg ewerolimusa dziennie (211 pacjentów) lub 1,0 do 3,0 mg azatiopryny na kilogram masy ciała na dobę (214 pacjentów) w połączeniu z cyklosporyną, kortykosteroidami i statynami. Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności było połączenie śmierci, utraty przeszczepu lub retransplantacji, utraty do obserwacji, udowodnionego biopsją ostrego odrzucenia stopnia 3A lub odrzucenia z kompromisem hemodynamicznym.
Wyniki
Po sześciu miesiącach odsetek pacjentów, którzy osiągnęli pierwotny punkt końcowy skuteczności był istotnie mniejszy w grupie otrzymującej 3,0 mg ewerolimusa (27,0%, p <0,001), a grupie podano 1,5 mg ewerolimusa (36,4%, p = 0,03). ) niż w grupie azatiopryny (46,7 procent). Ultrasonografia wewnątrznaczyniowa wykazała, że średni wzrost maksymalnej grubości błony wewnętrznej 12 miesięcy po transplantacji był istotnie mniejszy w obu grupach ewerolimus niż w grupie azatioprynę. Częstość występowania waskulopatii była również znacząco niższa w grupie 1,5 mg (35,7 procent, p = 0,045) i grupie 3,0 mg (30,4 procent, p = 0,01) niż w grupie azatiopryny (52,8 procent). Wskaźniki zakażenia wirusem cytomegalii były istotnie niższe w grupie 1,5 mg (7,7 procent, P <0,001) i grupie 3,0 mg (7,6 procent, P <0,001) niż w grupie azatiopryny (21,5 procent). Częstość zakażenia bakteryjnego była istotnie wyższa w grupie 3,0 mg niż w grupie azatioprynę. Stężenia kreatyniny w surowicy były również istotnie wyższe w obu grupach ewerolimus niż w grupie azatioprynę.
Wnioski
Everolimus był skuteczniejszy niż azatiopryna pod względem zmniejszenia nasilenia i częstości występowania waskulopatii allogenicznych serca, co sugeruje, że leczenie ewerolimusem może złagodzić ten poważny problem.
Wprowadzenie
Wśród biorców przeszczepów serca, naczynioplastyka alloprzeszczepu jest główną przyczyną chorób i śmierci po pierwszym roku.1,2 Wczesne immunologiczne i nieimmunologiczne uszkodzenie śródbłonka może zainicjować przebudowę patologiczną, prowadząc do postępującego zwężenia światła. 3-5 Rozwój immunosupresji środki zapobiegające odrzuceniu ostrego alloprzeszczepu i proliferacja komórek mięśni gładkich mogą zmniejszać częstość i nasilenie waskulopatii.
Ultrasonografia wewnątrznaczyniowa jest czułym podejściem do wczesnego wykrywania waskulopatii.6-8 Jeśli wykonuje się je w tych samych miejscach na linii podstawowej i rok po transplantacji, ultrasonografię można zastosować do oceny progresji proliferacji wewnętrznej. Intensywna grubość po jednym i dwóch latach po transplantacji serca jest predykcyjna dla przyszłych zdarzeń sercowych.9-11
Sirolimus, makrocykliczny środek immunosupresyjny i produkt Streptomyces hygroscopicus, nie hamuje wytwarzania interleukiny wynikającej z indukowanej antygenem aktywacji komórek T, ale hamuje proliferację komórkową stymulowaną przez przekazywanie sygnałów kierowanych przez czynnik wzrostu w odpowiedzi na alloantygeny. wiąże się z białkiem wiążącym FK506 12 (FKBP12), które wiąże białko związane z FKBP12-rapamycyną, zatrzymując cykl komórkowy w fazie G1.14,15 Ta charakterystyka może umożliwić synergistyczne współdziałanie syrolimusa z cyklosporyną
[przypisy: zmiany barwnikowe skóry, endodoncja kraków, maseczka na wagry ]
[więcej w: spiączka farmakologiczna wybudzenie, ukąszenie osy opuchlizna, maseczka na wagry ]