Dysfunkcja naczyń wieńcowych i rokowanie w kardiomiopatii rozrostowej

Dysfunkcja mikronaczyniowa, przejawiająca się niedostatecznym wzrostem przepływu krwi w mięśniu sercowym w odpowiedzi na infuzję dipirydamolu, jest uznaną cechą kardiomiopatii przerostowej. Jego długoterminowy wpływ na rokowanie jest nieznany. Dokonaliśmy prospektywnej oceny kohorty pacjentów z kardiomiopatią przerostową po poddaniu jej ilościowej ocenie przepływu krwi przez tomografię emisyjną pozytronową (PET). Metody
Pięćdziesięciu jeden pacjentów (New York Heart Association, klasa I lub II) obserwowano dla średniej (. SD) 8,1 . 2,1 roku po PET. Dwunastu pacjentów z atypowym bólem w klatce piersiowej służyło za kontrolę. Pomiar przepływu przeprowadzono na linii podstawowej i po infuzji dipirydamolu do naczyń wieńcowych z użyciem amoniaku znakowanego azotem13. Pacjentów podzielono następnie na trzy równe grupy ze zwiększającymi się wartościami przepływu krwi w mięśniu sercowym.
Wyniki
Odpowiedź przepływu krwi w mięśniu sercowym na dipirydamol była znacząco zmniejszona u pacjentów, w porównaniu z grupą kontrolną (1,50 . 0,69 vs. 2,71 . 0,94 ml na minutę na gram tkanki, P <0,001). Szesnastu pacjentów (31 procent) miało niekorzystny wynik (śmierć spowodowana przyczynami sercowo-naczyniowymi, przejście do klasy III lub IV New York Heart Association lub utrzymujące się arytmie komorowe wymagające wszczepienia kardiowertera-defibrylatora) od 2,2 do 9,1 lat po PET. Zmniejszony przepływ krwi w odpowiedzi na dipirydamol był silnie związany z niekorzystnym wynikiem. Analiza wieloczynnikowa wykazała, że wśród pacjentów w najniższej z trzech grup przepływowych skorygowane względem wieku ryzyko względnego zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych wynosiło 9,6 (P = 0,02), a względne ryzyko niekorzystnego wyniku (łączny punkt końcowy) wynosiło 20,1 (P = 0,003) w porównaniu z pacjentami z dwóch innych grup przepływowych. Konkretnie, wszyscy czterej pacjenci, którzy zmarli z powodu niewydolności serca i trzech z pięciu zmarłych nagle, byli w tej podgrupie.
Wnioski
U pacjentów z kardiomiopatią przerostową stopień dysfunkcji mikronaczyniowych jest silnym, niezależnym czynnikiem prognostycznym pogorszenia stanu klinicznego i zgonu. Ciężka dysfunkcja mikronaczyniowa często występuje u pacjentów z łagodnymi lub bezobjawowymi objawami i może poprzedzać pogorszenie stanu klinicznego latami.
Wprowadzenie
Kardiomiopatia przerostowa jest chorobą uwarunkowaną genetycznie z różnymi objawami klinicznymi i substratami patofizjologicznymi.1-14 Chociaż kilka czynników było związanych z niekorzystnym wynikiem, identyfikacja pacjentów zagrożonych nagłą śmiercią lub progresją do niewydolności serca pozostaje poważnym wyzwaniem.8. 11, 14, 15
Nieodpowiedni wzrost przepływu krwi w mięśniu sercowym po dożylnym podaniu dipirydamolu rozszerzającego naczynia wskazuje na dysfunkcję mikronaczyniową przy braku zwężeń tętnic wieńcowych i jest wykrywany w tomografii pozytronowej (PET) u większości pacjentów z kardiomiopatią przerostową.16-19 Dysfunkcja mikronaczyniowa, w kolei, stanowi czynnik predysponujący do niedokrwienia mięśnia sercowego, co jest również częstym objawem kardiomiopatii przerostowej. 3,7-2-27 Nie badano jednak wpływu dysfunkcji mikrokrążenia na rokowanie. Kwestia ta jest istotna, ponieważ zarówno dysfunkcja mikronaczyniowa, jak i niedokrwienie mięśnia sercowego mogą być podatne na leczenie.28,29 W związku z tym oceniliśmy prospektywnie zależność między przepływem krwi w mięśniu sercowym ocenionym przez PET a wynikiem odległym w kohorcie pacjentów z przerostem kardiomiopatia.
Metody
Badana populacja
Pacjenci
Kohora badania była częścią regionalnej populacji pacjentów, a następnie niewielkiej liczby lekarzy z doświadczeniem i długotrwałym zainteresowaniem kardiomiopatią przerostową w szpitalach we Florencji i Pescii we Włoszech.
[podobne: szpital wojskowy ełk rejestracja, minerały z morza martwego, nfz zielona góra sanatoria lista oczekujacych ]
[hasła pokrewne: komed śrem, atg tarczyca, wodnista wydzielina z pochwy ]